آئین مستان

شاکرم حضرت دلدار صدا کرده مرا

شاکرم بهر خودش یار جدا کرده مرا

از کجا لطف خدا شامل حالم شده است

گوییا یار سفر کرده دعا کرده مرا

من کجا محفل ذکر سحر دل شدگان

سبب از چیست که حق اهل بکاء کرده مرا

از خرابی گنه کیست نجاتم داده

آشنای حرم عشق خدا کرده مرا

روز پر معصیتم را چه کسی بخشیده

سائل نیمه شب خوان عطا کرده مرا

کیست ظلمت ز دلم برده و نورم داده

بین این سینه زنان جلوه نما کرده مرا

شکر حق هیئتیم سینه زنی پر شورم

کربلاییی شدم و یار صدا کرده مرا

خادم صحن و سرای پسر فاطمه ام

صاحب کرببلا، کرببلا کرده مرا

اگر سر را به زیر افکنده ام من   

  ز اعمال بدم شرمنده ام من

 ز نیکی خالی اما پر گناهم

  پناهم ده خدایا بی پناهم

خدایا خوب می دانم که پستم    

نمک خوردم نمکدان راشکستم

خزانی گشته از عصیان بهارم  

   به بازارت به جز اشکم ندارم

 گناهانم فزونتر از ستاره

    شده چشمم همه شب پر شراره

 ببین پرونده ام یا رب سیاه است  

    ورقهایش پر از جرم و گناه است

 چو می خواهی بسوزانی خدایا  

  میان آتش دوزخ تنم را

 عنایت کن مرا ای حی منّان    

به پیش قاتل زهرا مسوزان

 که او زخم همه ما را نمک زد     

میان کوچه زهرا را کتک زد

 همان کوچه که دستش را شکستند   

     دو دست شوهر او را ببستند

 شراره می کشید از در زبانه    

  چهل نامرد بود و تازیانه

یا رب مرا به ساکن کرب و بلا ببخش

بر خاک پاک صاحب کوی شفا ببخش

یا رب به جمعه های پر از ندبه ی بتول

بر گریه های حضرت زهرا مرا ببخش

یا رب مرا به لحظه ی جان دادن حسین

بر قامتی که از غم او گشته تا ببخش

یا رب مرا به بی کسی خیمه های او

در لحظه ی هجوم همه اشقیا ببخش

یا رب مرا به حال پریشان زینبش

در لحظه ی جسارت آن بی حیا ببخش

یا رب مرا به پیکر مانده به قتلگاه

بر آنکه ذکر او شده هردم شفا ببخش

یا رب مرا به رأس ز پهلو به نی شده

بر دستهای حضرت صاحب لوا ببخش

یا رب مرا به حنجر شش ماهه ی حسین

آن باب حاجتی که شده مبتلا ببخش

آمدم تا که مناجات کنم

رو به این قبله حاجات کنم

آمدم تا که بگویم سخنی

با تو مولا که مدد کار منی

آمدم تا که خدایی گردم

آمدم با تو بگویم دردم

آمدم خواهش رحمت بکنم

طلب لطف و عنایت بکنم

آمدم تا که رضایت جویم

لوحه معصیتم را شویم

معصیت خانه خرابم کرده

از در عشق جوابم کرده

معصیت بر دل من رنگ زده

نقش رسوایی و هم ننگ زده

وای اگر پرده بیفتد به کنار

همه گردند ز عبرت بیدار

آبرو دار منی یا رباه

تو فقط یار منی یا رباه

مهربان تر ز تو نادیده دلم

مهربان از کرم تو خجلم

من که شرمنده لطفت هستم

باز سوی تو بود این دستم

دست امید به سویت دارم

حاجت لطف نکویت دارم

بگذر از جرم و خطایم یا رب

تا که من سوی تو آیم یا رب

الهی گواهی که شرمنده ام

به پیش تو یا رب سرافکنده ام

ولی هر چه هستم تو را بنده ام

گدایم گدای تو، بخشنده ام

برون آید از سینه ام ای خدا

گدایم الهی گدایم گدا

به حق حبیبت که باشد رسول

به جان عزیزش که باشد بتول

الهی دعای مرا کن قبول

که درمانده هستم من دل ملول

الهی الهی الهی اله

تو هستی به حال دل من گواه

به فرق علی آن شه لافتی

به سوز دل حضرت مجتبی

به رخسار نیلی خیر النسا

ببخشا خطایم ز راه عطا

به سوی تو دارم دو دست نیاز

تو دستم بگیر امشب ای بی نیاز

به آن آیت حق از این زین نگون

به کشتی بشکسته در اوج خون

که زخم تن او شد از حد فزون

سرشک غم از دیده آید برون

به یاد قیامت ز ترس عذاب

به چشمم حرام است مِن بعد خواب

به حق شهیدان پناهم بده

به جان عزیزان تو راهم بده

امانی به قلب سیاهم بده

به آه اسیران تو آهم بده

الهی که هستی نگهدار من

گواهی الهی به اسرار من

من از سوز دل ناله ها می کنم

چو مرغ سحرگه نوا می کنم

تو را در دل شب صدا می کنم

تو خواهی اگر، جان فدا می کنم

ز سوز دل این حلقه بر در زنم

چو پروانه گرد رخت پر زنم

الهی و یا ربی یا سیدی

ندیدی از این بنده ات جز بدی

خدایا به سوی تو دارم یدی

مکن نا امیدم تو که سرمدی

ببخشا گناهم ز بخشندگی

که شرمنده باشم از این بندگی

هر آن کس که خواهد به آواز دل

چو آرام دل نیمه شب راز دل

بسوزد بگوید به دم ساز دل

که دم ساز دل می کشد ناز دل

خوش آن کس که معبودش اندر دل است

به هر جا رود زینت محفل است

آمد خبر که من خبری دست و پا کنم

برقلب مرده ام شرری دست و پا کنم

ماه خدا عیان شد و درمانده مانده ام

در چشم کور یک قمری دست و پا کنم

سوز و فضای عطر مناجات رو به راه

مستولی است تا جگری دست و پا کنم

آوای ربنا و ابوحمزه می رسد

باید که دیدگان تری دست و پا کنم

حال و هوای عالم و آدم عوض شده

باید که در دلم؛ اثری دست و پا کنم

باید از این دیار جنایت فرار کرد

باید که مقصد سفری دست و پا کنم

دل بردن از خدا که طریق عوام شد

بیچاره گشته ام هنری دست و پا کنم

قامت خمیدگان گنه راست گشته اند

کو دغدغه که من کمری دست و پا کنم

ماهش رسید و کام دلم تلخ می شود

باید که زودتر شکری دست و پا کنم

مردم خلیل خالق خود گشته اند و من

در قصه گشته ام پسری دست و پا کنم

چشم رفیق می نگرم، غبطه می خورم

یک اشک سیر در سحری دست و پا کنم

از پیش چشم صاحب خود دور گشته ام

کو فرصتی که من نظری دست و پا کنم

درهای آسمان همه باز است؛ می پرند

وقتش رسیده بال و پری دست و پا کنم

چشم همه به سوی دری بین آسمان

من خیره مانده ام که دری دست و پا کنم

باب الحسین مانده فقط، شکر ای خدا

پیغام او رسیده سری دست و پا کنم